De Grote Zaal

'Miyu! Rustiiig!' Yoichi grijnsde naar zijn zusje. 'Een vraag tegelijk! Nou weet ik niet waar ik moet beginnen met antwoorden.. maarja. Ik zit nu hier op school, thanks to mom and daaaad.. Ze vonden dat ze ons niet uitelkaar moesten halen en stuurde mij ook hierheen. Ze wouden eerst jou naar mijn school sturen, maar dat zou moeilijk worden. Jeweetwel, jongensschool enzo. Anyway, ik ben nu dus hier.'

Evan grinnikte even omdat Sven weer één van zijn rare geluidjes uitstootte, en om zijn hand-bril. "Nouja, ik geloof er ook niet in. Bovendien, het enige wat ík in de wolken kan zien is rare figuurtjes, en of het gaat regenen. Dus misschien heb ik wel een groot talent voor voorspellen... of het gaat regenen. Ik denk niet dat ik er iets aan heb. Maar mijn plan is ook om het te laten vallen zodra ik vakken mag kiezen. Zoals bijna iedereen denk ik, er is geen zak aan," zei hij half in zichzelf en half tegen Sven. "Maar goed - zwerkbal kunnen we wel een keer gaan oefenen? En voetballen kan bijna altijd wel, denk ik,"

Miyu lachtte. 'Ik ben blij dat je er bent, Yoi.' Ze keek haar broer glimlachend aan en gaf hem nog een knuffel. Ookal had ze hem maar een paar dagen niet gezien, het leek alsof het eeuwen was.

"Coooool! Laten we dat doen!" stelde Sven vrolijk voor. Had hij eindelijk iemand gevonden die met hem wilde oefenen! Hana wilde alleen maar lezen en andere saaie dingen.. oh en verstoppertje!
"Maar misschien kun je weerman worden!" ging hij doodserieus verder. "Als je kunt zien of het gaat regenen.."
Zijn uitdrukking veranderde van vrolijk naar een soort uitdrukking die hij kreeg als hij nadacht en knikte toen nog een keer. "Ja ik weet zeker dat je dan weerman kunt worden."