De eerste dag!

Het was enorm onbeleefd om iemand achter te laten in onzekerheid. Mocht ze hem nou wel, of niet? Voor hem was het op dit moment waarschijnlijk niet duidelijk, en dat mocht niet. 'Waar kom je eigenlijk vandaan?' vroeg ze uiteindelijk met een enthousiaste ondertoon.

'Ik heet Demicheva van mijn achternaam. Natuurlijk kan ik Russisch,' liet ze hem weten. Ze sloeg haar boek dicht, en stond op. 'Een prettige dag nog,' zei ze op een koel toontje, waarna ze richting de deuren van de zaal liep.

"Reykjavik," Andri liet de laatkomer met rust en draaide zich weer naar zijn buurvrouw om. "Dat is de hoofdstad van Ijsland." Plakte hij er haastig aan vast. Toen realiseerde hij zich dat ze in de dezelfde afdeling zaten. "Maar dat wist je al." Merkte hij op, meer voor zichzelf dan Amarente.

"Ja blondie. Of staat brunette je meer aan? Ik wil je ook wel gewoon Susan, of Linda noemen als je wil? Daarin ben ik erg flexibel." Ze vond het meisje wel grappig al deed ze een beetje lichtgeraakt. "Ik ben Sarah Faelwen. Interesseert je waarschijnlijk geen reet maar je weet het nu al." Ze deed wat meer slagroom op haar ijs en nam een flinke hap.

Mika schudde zichzelf uit zijn gedachte toen het meisje was opgestaan en weg gelopen was. Hij at zijn bord op en keek toen naar het jongetje dat er nog zat. Hij stond op en liep naar het jochie toe."Hallo," zei hij zo vriendelijk mogelijk."Waarom zit je niet aan je eigen tafel?" het was niet gemeen bedoeld- het klonk zelfs redelijk aardig.

Wat had die nu? 'Mijn naam is Maldivia, oke? Jezus. Doe eens 2 seconden normaal.' Maldivia besloot het meisje verder te negeren. Ze concentreerde zich op de andere mensen rondom haar. Vooral de jongens dan. Ze zag nog niemand die echt in het oog sprong. Hier en daar... hm. Ze zou vast nog even mogen zoeken.

"Maar..!" HO! Hij was tegen lucht aan het praten?! De stem van een jongen naast hem hadden hem weer wakker geschud. Waar waren de opmerkelijke rode ogen heen gegaan die zojuist nog voor hem zaten?! Vluchtig gleed Sven's blik de zaal door waar hij nog net een klein meisje richting de uitgang zag lopen en snel richtte hij zijn ogen op de jongen naast zich. "Nou! Want ik..! Ik ging met Hana praten hier!" vertelde hij terwijl hij heftig knikte en daarna opstond. "Maar ze is nu weg denk ik ik moet even naar haar toe!!" Snel rende hij achter haar aan en blokkeerde haar weg onbewust. "Ga je al weg!" constateerde hij vervolgens verbaasd, al was het eigenlijk als een vraag bedoelt. Hallo! Hij was nog lang niet uitgepraat!

Amarente glimlachte. 'Ik kom uit Frankrijk, Parijs om precies te zijn.' Ze was altijd trots om haar woonplaats te noemen. Volgens haar was het de mooiste stad van de wereld.

"Jezus? Gelovig? Ik dacht dat tovenaars en heksen dat geheim allang ontrafeld hadden. Maldivia? Kom je van de Malediven? Is je naam een eerbetoon aan het eiland?" Ze moest een beetje lachen. Het meisje was een beetje bitchy en dus leuk om te irriteren. Ze moest de Hydrangea eer toch een beetje hooghouden. Een softe Hydrangist was een schande voor de afdeling.

(( Hydrangist, klinkt als iemand die bij een drogist werkt en veel verstand heeft van vloeibare producten... ))

"De stad van de liefde, ja toch?" Merkte Andri meteen op. Hij had er al vaak over gelezen maar was er zelf nog nooit geweest. Dat stond nog op zijn lijstje.

Maldivia keurde het meisje geen blik waardig. Kon die haar kop niet houden? Wat een ongelooflijk klein kind, zeg. Maldivia werd er helemaal geïrriteerd van. Ze wou niet weglopen, dat zou pas zielig zijn. Waarom was er niemand in de buurt die ze kende?! Dit was helemaal niet tof meer. Waar waren haar vriendinnen toch?!

((XD nou, ik moet gaan! slaapwel!))

'Ja ik ga weg. Ik ga lezen in de bibliotheek. Het is hier te druk,' liet ze Sven monotoon weten. 'Please don't follow me,' zei ze tegen hem. 'Could you please move?' vroeg ze een seconde daarna, aangezien ze niet langs hem heen kon.

Amarente knikte. 'Oui, Paris est la cité d'amour,' bevestigde ze in het Frans met een lieflijk glimlachje.

"Ey maar Malediven, het was leuk met je te praten maar ik het nu echt geen tijd meer voor je. Mijn vrienden willen ook met mij praten en jij kletst zoveel dat ik denk dat als ik het nu niet afkap ik nooit meer van je afkom." Ze zwaaide even naar het bitchy meisje en praatte weer verder met haar vrienden. Wat een kletskous die Mirjam, Marieke, Malnogwat.

"Zullen we een spelletje doen?!" vroeg Sven enthousiast, Hana's vorige opmerkingen compleet negerend. Hij leek ook gewoon totaal niet door te hebben dat hij haar best irriteerde maar hey, hij wilde gewoon gezellig doen. En in de bibliotheek lezen was toch niet leuk?! Misschien had ze gewoon geen vrienden en had ze nergens anders om naar toe te gaan. Ja. Dat moest het zijn. Het was maar goed dat hij nog in de buurt was, nu kon hij haar tenminste vermaken!

Andri glimlachte. Hij haalde zijn eigen moedertaal ook maar eens boven. "Hmm, ég vitneskja það." Zei hij trots. Andri praatte niet vaak Ijslands, maar hij vond dit wel een gepast moment.


((Hij zegt ik wist het))

'Nee.' zei Hana, die ondertussen in haar hoofd wiskundige berekeningen aan het maken was over hoe ze het beste langs Sven kon komen.
'Ik hou niet van spelletjes.'

"Iedereen houdt van spelletjes!" vertelde Sven Hana, die verbaasd was over haar opmerking. "Alsjeblieeeeeeeeft?" Met grote, smekende ogen staarde hij het meisje aan, ondertussen haar ogen weer bestuderend. Rode ogen.. Dat kon toch helemaal niet?!

'Nee, en laat me er nu langs want i kwil lezen,' zuchtte Hana, die Sven nu een beetje zat werd. Wanneer kreeg die idioot eens door dat ze toch geen spelletje met hem ging spelen?

"Maar spelletjes zijn leuk!" vertelde Sven Hana alsof zij zich daar iets van zou aantrekken. "Wil je anders mee gaan voetballen dat is ook leuk! Of we kunnen ook gewoon naar buiten gaan als je dat lek vindt!" Svens ogen begonnen weer te twinkelen van enthousiasme terwijl hij aan het vertellen was. "En en en we kunnen ook gewoon de school gaan verkennen als je wilt!!!"

'Nee dat wil ik niet,' zei Hana, die drie stappen opzij deed en daarna een grote stap naar voren zodat ze naast hem stond. 'Ik hou niet van sporten en spelletjes, want dat is nutteloos,' liet ze hem nogmaals weten, voordat ze de zaal verliet.
Hmpf, wat een sukkel.

Wat sipjes staarde Sven Hana na, waarna hij zijn schouders lichtjes ophaalde en ook de zaal verliet. Waarom wilde ze nou niet gewoon een spelletje met hem doen?! Dat was toch niet zo vreselijk?! Lezen was saai en bovendien was de bibliotheek.. heeeeeey! Ze ging naar de bibliotheek. Misschien moest ze haar gewoon volgen! Hmm.. Dat was wel een goed plan al zei hij het zelf. Dat moest hij maar gewoon doen. Maar..
..
Waar was de bibliotheek?

Maldivia liep de zaal door. Ze keek om zich heen. Ze plofte naast de eerste de beste jongen en schudde haar lange blonde haren over haar schouders. Ze keek hem zijlangs aan. Oké... hij was redelijk knap. 'Hallo!' zei ze vrolijk. 'Jij bent?' Ze was niet echt geïnteresseerd, maar ze moest toch met iemand praten?

Andri keek geschrokken langs hem. Hij zag een vlaag van blond haar langsvliegen en keek er een beetje afkeurend naar. Blond was zo'n rare kleur eigenlijk. Oh, hij vergat te antwoorden. "Ook hallo. Andri." Hij klonk misschien een beetje bot, maar zelf klonk ze ook niet echt geïnteresseerd, vond Andri.

Maldivia kneep heel even haar ogen toe toen ze merkte dat hij zich maar half concentreerde op haar. Ze draaide zich wat meer naar hem toe. 'Jij zit in Irisanthius. Toch?' Ze glimlachte en knipperde even met haar ogen. 'Die afdeling vond ik altijd al speciaal...' Ze keek uit haar ooghoeken naar hem om te zien hoe hij zou reageren. Hopen dat hij geen nerd is...